بیماریهای پیرادندانی (periodontal disease) با تورم لثه و از دست دادن استخوان در اطراف دندان مشخص میشود و می‌تواند موجب بوی نامطبوع، دندان درد، نازک شدن لثه و در موارد شدید باعث از دست دادن دندان شود. نانوغشا می‌تواند به رشد بافت از دست رفته در در بیماریهای پیرادندانی کمک کند. در مارس 2019 پژوهشگران با استفاده از غشای کاشتهشده در لثه موش‌ها توانستند به بازسازی بافت پیرادندانی کمک نمایند.
دانشمندان به منظور رشد مجدد بافت از دست رفته لثه و استخوان، تلاش کرده‌اند تا قطعات پلیمری کاشتنی را در جایگاهی حفاظت‌شده نزدیک ریشه دندان ایجاد کنند که با بهکارگیری سلول‌های بنیادی نزدیک و کمک آن‌ها در ساخت سلول‌های جدید موجب شوند تا به لثه و سلول‌های استخوانی جدید تقسیم شوند. با این حال، معمولا جراحی دوم برای حذف غشای پلیمری ضروری است که می‌تواند روند فرآیند بهبودی را کامل نماید.
اگر چه پژوهشگران غشاهای زیست تخریب پذیر را توسعه داده‌اند، اما این مواد تمایلی برای رشد مجدد بافت پیرادندانی ندارند. علیرضا مشاورینیا و همکارانش در صدد توسعه غشایی هستند که رشد مجدد بافت پیرادندانی را افزایش میدهد و پس از اتمام درمان توسط بدن جذب میشود.
این پژوهشگران غشاهای نانورشتهای از پلی(ε-کاپرولاکتون) را ساختند. پلی(ε-کاپرولاکتون) یک پلیمر زیستسازگار است که استفاده از آن قبلا برای کاربردهای پزشکی تایید شده‌است. سپس غشا را با پلیدوپامین (PDA) پوشش دادند. PDA پلیمری مصنوعی است که از پروتئین چسبناکی که صدفهای دوکفهای برای اتصال به سطوح مرطوب از آن استفاده می‌کنند تقلید می‌نماید.
در آزمایشگاه، سلول‌های بنیادی مشتق‌شده از دندان، به غشا متصل شده و متمایز میشوند. پوشش PDA همچنین یونهای کلسیم و فسفات را جذب نموده و منجر به کانی‌سازی اولیه استخوان میشود. زمانی که پژوهشگران غشا را به داخل لثه موش‌های صحرایی دارای نقص‌های پیرادندانی پیوند زدند، استخوان در عرض هشت هفته در مکان‌های دارای نقص در سطوح طبیعی دوباره بازسازی شد. در این زمان غشاها تخریب شده و توسط موش‌ها جذب شدند.
در حال حاضر، پژوهشگران بر روی افزودن اجزای دیگر به غشا کار می‌کنند که به ترمیم و پیشگیری از عفونت کمک می‌کنند.
