اتصال مغز به رایانه از طریق "اینترنت افکار" در آینده‌ای نه چندان دور

پیش‌بینی برخی از کارشناسان نشان می‌دهد نسل بعدی رایانش ممکن است طی ۱۰۰ سال آینده وارد شود. آن‌ها بر این باورند که به زودی امکان دسترسی به اینترنت از طریق افکار به تنهایی از طریق یک مفهوم به نام "اینترنت افکار (internet of thoughts)" امکان پذیر خواهد بود. این موضوع می‌تواند مثل یک رؤیا و یا یک کابوس در آینده‌ای نه چندان دور به یک هنجار تبدیل شود.

۲۰ سال پیش، تصور اینکه وسایل خانه می‌توانند به اینترنت متصل شوند یک احتمال بسیار دور به نظر می‌رسید. با این حال، تخمین زده می‌شود که حدود 26.66 میلیارد دستگاه در حال حاضر به اینترنت متصل هستند، اینترنت اشیا اکنون به یک واقعیت روزمره تبدیل شده‌است.

پیش‌بینی برخی از کارشناسان نشان می‌دهد نسل بعدی رایانش (computing) ممکن است طی ۱۰۰ سال آینده وارد شود. آن‌ها بر این باورند که ممکن است به زودی امکان دسترسی به اینترنت از طریق افکار به تنهایی از طریق یک مفهوم به نام "اینترنت افکار (internet of thoughts)" امکان پذیر باشد. این موضوع می‌تواند مثل یک رؤیا و یا یک کابوس در آینده‌ای نه چندان دور به یک هنجار تبدیل شود.

همکاری بین‌المللی پژوهشگران در دانشگاه Berkeley و موسسه ساخت مولکولی (Molecular Manufacturing) آمریکا پیش‌بینی می‌کند که پیشرفت در نانوتکنولوژی، نانوپزشکی و هوش مصنوعی پیش از پایان قرن منجر به توسعه "Human Brain/Cloud Interface" خواهد شد.

پژوهشگران معتقدند با اتصال سلول‌های مغزی به شبکه‌های گسترده رایانش ابری (cloud-computing)، طولی نخواهد کشیدکه به سادگی با تفکر در مورد یک موضوع یا پرسش خاص بلافاصله به اینترنت دسترسی خواهید داشت.

 اینترنت افکارچگونه کار می‌کند؟

Robert Freitas, Jr., senior نویسنده ارشد این پژوهش بر این باور است که پاسخ به این پرسش به نانوربات‌ها بستگی دارد. او پیش‌بینی می‌کند که آن‌ها می‌توانند برای پایش بی‌وقفه و کنترل سیگنال‌های ورودی و خروجی سلول‌های مغزی به کار روند.

 این امر می‌تواند برای اتصال "نئوکورتکس" (قسمتی از مغز که شنوایی و بینایی را کنترل می‌کند) به "نئوکورتکس مصنوعی" در ابر، استفاده شود و اجازه دانلود اطلاعات را به شیوه "ماتریس" به مغز بدهد.

چگونه این دستگاه‌ها از داخل مغز عمل می‌کنند؟

این دستگاه‌ها، از طریق عروق هدایت می‌شوند، و دقیقاً خود را در میان یا حتی درون سلول‌های مغزی قرار می‌دهند. سپس آن‌ها به طور بی‌سیم اطلاعات کدگذاری شده را از شبکه ابررایانه مبتنی بر ابر ارسال می‌کنند و از آن برای پایش بی‌وقفه حالت مغز و استخراج داده‌ها استفاده می‌کنند.

چه زمانی این اتفاق می‌افتاد؟

ایده داشتن دستگاهی درون مغز ممکن است برای بسیاری از افراد غیرممکن و دلسرد کننده باشد، اما دستگاه‌هایی مشابه قبلاً ایجاد شده‌اند. شرکتی به نام "NeuroPace" حسگری برای افراد مبتلا به بیماری صرع ایجاد کرده‌است که در مغز بیمار قرار می‌گیرد تا فعالیت‌های مغزی را زیر نظر داشته باشد و به پیشگیری از حمله کمک کند.

 با این حال، برای اینکه افکار به طور کامل از اینترنت استخراج شوند، ابررایانه‌ها باید قادر به پردازش حجم وسیعی از داده‌های عصبی ضروری برای Human Brain/Cloud Interface باشند، اما از نظر پیشرفت قابلیت‌های رایانش، این امر ممکن است به زودی امکان پذیر باشد.

در حال حاضر، مانع اصلی، توسعه تکنولوژی لازم، برای اجازه دادن به تبادل داده‌ها بین نورون‌ها و نانوربات‌ها است. راه‌حل پیشنهادی پژوهشگران استفاده از "نانوذرات مغناطیس الکتریکی" برای تقویت ارتباط بین نورون‌ها و ابر است.