سرطان به سادگی یک بیماری تنها نیست، و برخی از انواع آن، مانند سرطان لوزالمعده، تومورهای مغزی یا کبدی، هنوز هم به سختی از طریق شیمی‌درمانی، پرتودرمانی و یا جراحی درمان می‌شوند، این امر منجر به نرخ پایین بهبودی برای این بیماران می‌شود. خوشبختانه درمان‌های جدیدی مانند فراگرمادرمانی (therapeutic hyperthermia) در حال ظهور هستند، که با شلیک نانوذرات به سلول‌های سرطانی، تومور را گرم می‌کنند.
مطالعه‌ای جدید که با عنوان « میزان جذب ویژه در Zn-doted ferrites برای گرماافزایی (hyperthermia) مغناطیسی کنترل شده » توسط دانشگاه صوفیه، بلغارستان در "EPJ B" منتشر شد؛ نشان می‌دهد که در سلول‌های سرطانی میزان جذب ویژه گرمای مخرب، بستگی به قطر نانوذرات و ترکیب مواد مغناطیسی مورد استفاده برای انتقال گرما به تومور دارد.
نانوذرات مغناطیسی نزدیک به سلول‌های سرطانی با استفاده از میدان مغناطیسی متناوب فعال می‌شوند. روش فراگرمادرمانی در صورتی موثر است که نانوذرات به خوبی توسط سلول‌های سرطانی جذب شوند؛ نه به وسیله سلول‌ها در بافت سالم. بنابراین، اثربخشی آن بستگی به میزان جذب ویژه دارد.
دانشمندان بلغاری چندین نوع، نانوذره ساخته شده از اکسید آهن به نام فریت را مطالعه کردند. آن‌ها با استفاده از روشی به نام دوپه کردن (dopping) مقادیر کمی از اتم‌های مس، نیکل، منگنز و یا کبالت را به فریت اضافه نمودند.
پژوهشگران بر اساس این ذرات، گرماافزایی مغناطیسی را هم در موش و هم کشت سلولی، به منظور دو روش گرمایش مجزا بررسی کردند. روش‌ها از نظر نحوه تولید گرما در ذرات متفاوت است: از طریق جفت‌شدگی مستقیم یا غیرمستقیم بین میدان مغناطیسی و گشتاور مغناطیسی ذرات.
این پژوهش همچنین نشان می‌دهد که میزان جذب تومور تا حد زیادی به قطر نانوذرات بستگی دارد. با کمال تعجب باید گفت میزان جذب با افزایش قطر ذره افزایش می‌یابد، تا زمانی که سطح دوپه کردن مواد به اندازه کافی بالا باشد و قطر آن از حداکثر مقدار تعیین‌شده تجاوز نکند (حداکثر 14 نانومتر برای دوپه کردن کبالت، 16 نانومتر برای مس).
