دستگاههای الکترونیکی قابل حمل برای شارژ شدن نیاز به باتری دارند. محققین نشان دادهاند که نانوسیمهای ارزان قیمت میتوانند انرژی مورد نیاز برای استفاده در حرکات مکانیکی را تامین کنند که احتمالا در آینده منجر به پیشرفت هایی در صنعت پزشکی در کمک به باتریهای کار گذاشته شده در بدن و یا دستگاههای تلفن همراه شوند.
به گفته ژونگ لین ونگ استاد و پروفسور علم مواد دانشکاه گرجستان و یکی از محققین برجسته این تحقیق اعلام کرد: " زمانی که شما راه میروید ، قابلیت تولید 67 وات انرژی را دارید. انگشت شما قابلیت تولید 0.1 وات انرژی و تنفس شما 1 وات انرژی را دارد، اگر شما بتوانید بخشی از آن را تبدیل نمایید ، میتوانید از این انرژی برای شارژ نمدن دستگاههای همراه تان استفاده نمایید. در این تحقیق نشان دادیم که می توانیم حدود 17 تا 30 درصد از این انرژی را به انرژی قابل استفاده تبدیل کنیم . نتایج این تحقیق یک نظریه را تایید می کند؛"
نانو سیمهای اکسید روی یک قطعه پیزوالکتریک قوی را نشان می دهد که در پاسخ به فشار مکانیکی تولید برق مینماید. به طور معمول بارهای مثبت و منفی یون های روی و اکسید کربن در این نانوسیمهای بلوری ، یکدیگر را از بین میبرند، اما وقتی که واکنش سیمهایی از نظر شیمیایی به پایان برسد در بالای یک الکترود رشد میکنند، در واکنش به ارتعاض و خم شدن ، آوریزان میشوند. این ناپایداری ایجاد یک میدان الکتریکی میکند که زمانی که نانوسیم به یک مدار وصل می شود جاری می شود. اگر چه هر نانوسیم تنها قدرت بسیار کمی را تولید میکند، وانگ می گوید: "با خروجی همزمان از بسیاری از نانوسیمها، ما میتوانیم قدرت بالا تولید کنیم آزمایشگاه ما در حال حاضر فناوری برای برداشت قدرت از چندین نانوسیم توسعه یافته است. از آنجا که فرایند شیمیایی که سیم ها را می توان رشد داد، ارزان می باشد، در بعضی موارد ممکن است عملیات تولید آرایه های بزرگ که قادر به تامین برق کافی برای وسایل الکترونیکی مصرفی باشد، مفید باشد." وی افزود :" ما می توانیم این را در بستر های پلیمری با هزینه بسیار کم رشد دهیم. هدف ما این است که یک روز آن را در کفشهای مردم قرار دهیم تا بتوانید در هنگام راه رفتن برق تولید کنید. "
یکی از کاربردهای "نانو ژنراتورها" فراهم کردن برق کافی برای یک سنسور گلوکز در زیر پوست بازو میباشد، یک سنسور قند خون قند را به ساعت مچی منتقل میکند و یک روز ایمپلنت سنسور میتواند به صورت خودکار در صورت نیاز انسولین را آزاد کند.