نانولولههای کربنی تک دیواره با خواص منحصر به فرد خود، عملکرد نانوکامپوزیتهای پلاستیسل PVC را بهبود میبخشند. این نوع از نانولولهها سبب رضایت بازار برای ایجاد مقاومت ویژه بین 105 تا 109 اهم، حفظ شکل حتی بعد از شرایط کاری سخت، ثابت نگهداشتن مقاومت سایشی و نشان دادن انعطافپذیری در رنگآمیزی محصولات پایانی میشود. طبق تحقیق اخیر OCSiAl در اواخر سال 2018، تمامی این اصلاحات تنها با افزودن مقدار 0.25 تا 2 درصد وزنی از نانولولهها در کامپوزیت قابل حصول است.
این فناوری جدید قادر به رفع نقاط ضعف استفاده از افزودنیهای آنتیاستاتیک مرسوم مثل کربن سیاه یا ترکیبات آمونیوم است. معمولا کربن سیاه اثری منفی بر عملکرد مکانیکی در کامپوزیت پلاستیسل PVC گذاشته و محصولات نهایی را به رنگ مشکی درمیآورد. ترکیبات آمونیوم نیز با گذشت زمان ناپایدار شده و فقط مقاومت بسته به رطوبت را ایجاد میکنند. گذشته از اینها، خود فرآیند نیز پیچیده است (کربن سیاه روی جریانیابی مواد اثر گذاشته و سبب تشکیل گرد و غبار روی سطح میشود). نانولولههای کربنی تک دیواره میتوانند همه این معضلات را حل کرده و موجب ایجاد بهبودهای فراوان در صنعت نانوکامپوزیتهای پلاستیسل PVC شوند.
نانولولههای کربنی تک دیواره فرصتهای تجاری جدیدی برای تولیدکنندگان نانوکامپوزیتهای پلاستیسل رسانای PVC مهیا میکند. این نانوماده در صنعت معدنکاری که ایمنی در آن مقولهای بسیار حیاتی است، بسیار مورد توجه است. وجود 0.4 تا 0.5 درصد وزنی نانولولههای کربنی تک دیواره در مجرای تهویه انعطافپذیر پلاستیسل PVC و مشهای فایبرگلاس مورد استفاده در معادن، به میزان 107 اهم مقاومت با حفظ عملکرد مکانیکی ایجاد میکند. پارچههای آنتیاستاتیک و تسمههای تردمیل بر پایه نانوکامپوزیتهای پلاستیسل PVC بیانگر کاربرد گسترده نانولولهها در صنعت هستند. هدایت الکتریکی یکنواخت، پایدار و تأثیرناپذیر از رطوبت با استفاده از نانولولههای کربنی تک دیواره قابل دستیابی است.
نانولولههای کربنی تک دیواره که در ابتدا موادی شگفتانگیز به نظر میرسیدند، به سرعت تبدیل به یک فناوری مرسوم در بسیاری از صنایع شدند. این لولههای کوچک به دفعات در موادی مثل نانوکامپوزیتهای پلاستیسل PVC، پلیاورتان (پلیمرهای مصنوعی)، اپوکسی، پلیاستر و پلیمرهای اکریلیک مورد استفاده قرار گرفته و پژوهشگران به دنبال یافتن کاربردهایی برای این مواد در سایر صنایع مهم هستند.