درمان عفونت استخوان با کمک نانوذرات

محققان دانشگاه تربیت مدرس موفق شدند سامانه دارویی آهسته رهش را با استفاده از نانوذرات برای درمان عفونت استخوان ارائه کنند. از مزایای این سامانه‌ها عدم نیاز به جراحی و زیست تخریب پذیری است.

وحید تقی‌پور سبزوار، مجری طرح «رهایش طولانی مدت ونکومایسین از سامانه در جا تشکیل شونده پلی لاکتیک-گلایکولیک اسید بارگذاری شده با نانو ذرات کیتوسان» و فارغ التحصیل رشته مهندسی شیمی گرایش زیست پزشکی از دانشگاه تربیت مدرس در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: با وجود پیشرفت‌های گسترده پزشکی، بیش از ۱۰ درصد از عمل‌های جراحی ارتوپدی منجر به بیماری عفونت استخوان می‌شوند.
وی افزود: این مشکل زمانی رخ خواهد داد که عفونت باکتریایی و یا قارچی به دلیل آسیب‌های موجود از طریق خون وارد بافت استخوانی شوند؛ عواملی مانند دیابت، ایدز، وجود عفونت در بدن و استفاده از داروهای وریدی و جراحی نیز خطر ابتلاء به این بیماری را افزایش می‌دهد.
این محقق با بیان این‌که در عفونت استخوان، بیمار با درد شدید همراه بوده و نیاز به درمان فوری دارد افزود: معمولاً درمان عفونت استخوان با مصرف خوراکی و یا تزریق آنتی بیوتیک و طی مدت زمان ۴ تا ۶ هفته انجام می‌شود. یکی از مشکلات این سامانه‌های دارویی آزادسازی دارو طی همان روزهای اولیه بوده که همانند روش تزریقی بدن را با میزان داروی بالا مواجه کرده و عوارض جانبی به‌همراه دارد.
به‌گفته تقی پور، روش‌های درمانی رایج به‌دلیل استفاده از دوز بالای دارو (آنتی بیوتیک) باعث بروز سمیت دارویی و ایجاد عوارض جانبی و مشکلاتی برای بیماران می‌شوند؛ از این رو در صدد برآمدیم تا سامانه‌ای را برای رهایش کنترل شده دارو در بدن بیمار طراحی کنیم.
وی بیان کرد: امروزه از سامانه‌های پلیمری زیست تخریب‌پذیری استفاده می‌شود که در موضع عفونت تشکیل شده و دارو را به‌صورت کنترل شده و طی مدت زمان طولانی آزاد می‌کند. در رهایش کنترل شده و روشی که هم اکنون مورد استفاده قرار می‌گیرد، میزان دارو در پنجره درمانی باقی مانده و علاوه بر افزایش اثر درمانی، عوارض جانبی نیز ندارد.
وی با اشاره به پروژه‌ای که در راستای درمان عفونت استخوان با کمک نانوذرات است، گفت: از مزایای این سامانه‌ها عدم نیاز به جراحی و زیست تخریب پذیری است.
این محقق با اشاره به روند سازوکار سامانه دارویی آهسته رهش برای درمان عفونت استخوان با نانوذرات گفت: در این روش یک محلول پلیمری حاوی داروی آزاد به‌صورت مایع در استخوان عفونی تزریق شده و با توجه به تغییر حلالیت پلیمر در محیط فیزیولوژیکی بدن، به‌صورت سامانه جامد و یا نیمه جامد در می‌آید؛ در ادامه به تدریج و با نفوذ آب به درون سامانه و هم‌چنین تخریب آن در محیط بدن، دارو طی ۶ تا ۸ هفته در موضع عفونت آزاد می‌شود.
به گفته تقی‌پور، در سامانه طراحی شده در این پژوهش، به‌کمک فناوری نانو از نانوذرات پلیمری به‌منظور کاهش رهایش اولیه دارو و در نتیجه رهایش طولانی مدت و کنترل شده داروی ونکومایسین درجهت بهبود بیماری عفونت استخوانی مزمن بهره بردیم.
وی ادامه داد: بارگذاری نانوذرات کیتوسان حاوی دارو در سامانه پلیمری که طراحی کردیم در مقایسه با داروی آزاد به‌کار گرفته شده در این سامانه‌ها رهایش اولیه را به میزان چشم‌گیری کاهش داده و مدت زمان رهایش را بهبود بخشیده است.
این محقق با بیان این‌که تاکنون این روش در کشور به انجام نرسیده و در خارج از کشور نیز در مرحله تحقیق و پژوهش است، بیان کرد: در صدد هستیم با روی کار آمدن سرمایه گذار و انجام آزمایش‌های مربوطه، طرح را به مرحله اجرایی و صنعتی برسانیم.

 

منبع مطلب