کشتیرانی و حمل و نقل دریایی عامل انتشار مقادیر زیادی از گازهای غیرگلخانهای و به ویژه اکسیدهای گوگرد حاصل از سوخت به جو هستند. بر این اساس مجامع بینالمللی سازمان ملل و سازمان بینالمللی دریانوردی (IMO) با توجه به نگرانیهای موجود در زمینه افزایش آلودگی هوا نسبت به تدوین و تصویب مقررات سختگیرانه زیست محیطی در این حوزه اقدام کردهاند. از جمله این اقدامات نیز تصویب کنوانسیون بینالمللی جلوگیری از آلودگی کشتیها (کنوانسیون MARPOL) است. مطابق این قانون با نظارت سازمان بینالمللی دریانوردی، سوخت گوگرد تمامی شناورها تا سال ۲۰۲۰ در سطح جهان و در مناطق ECA) Emission Control Area) که شامل آمریکای شمالی و اتحادیه اروپا میشود به ترتیب باید به کمتر از ۵/۰ % و ۱/۰ % برسد. اکسید گوگرد علاوه بر خطراتی که برای محیطزیست و سلامت انسانها در پی دارد؛ در بخش صنعتی نیز منجر به آسیبهایی نظیر خوردگی تجهیزات و غیرفعال شدن کاتالیستها میشود. از اینرو کنترل انتشار گاز SO2 سالها است که مورد توجه قرار گرفته است.
در حال حاضر روشهای متنوعی همچون روش گوگردزدایی هیدروژنی (HDS)، گوگردزدایی اکسایشی، گوگردزدایی جذب سطحی و یا استفاده از کاتالیستهای پیشرفته برای کاهش میزان گوگرد پیشنهاد شده است که برای افزایش قدرت گوگردزدایی و بهود کارایی فرآیند در بسیاری از روشهای فوق از نانوفناوری و نانومواد به عنوان کاتالیست یا جاذب استفاده میشود.
در این راستا «گروه کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران» با همکاری ستاد ویژه توسعه فناوری نانو به دنبال توسعه راهکارهایی مبتنی بر فناوری نانو جهت «کاهش میزان گوگرد سوخت شناورها براساس استاندارد ISO 8217 2017 مورد استفاده در صنعت دریایی» است. برگزیدگان نهایی در پایان مرحله دوم این چالش به منظور توسعه فناوری و تجاریسازی طرح خود تا مرحله تولید انبوه فرصت همکاری با گروه کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران را خواهند داشت. کلیه علاقمندان میتوانند به طور رایگان در این چالش شرکت کنند و از تسهیلات حمایتی 100 میلیون ریالی شامل کمکهزینه نقدی و اعتبار شبکه آزمایشگاهی در مرحله اول و جایزه نقدی 200 میلیون ریالی ویژه برنده نهایی چالش بهرهمند شوند.