پلاسمای داغ یکی از بهترین روش‌ها برای از بین بردن زباله است. خروجی یک راکتور زباله‌سوز حاوی گاز سنتز شده وسرباره‌ای سودمند می‌باشد و از انرژی حاصل از آن در تولید برق استفاده می‌شود، لذا در این روش زباله ماده‌ای دارای ارزش افزوده به حساب می‌آید. در این گزارش سعی شده است با نگاهی آماری به تعدادی از مناطق و کشورهایی که تاکنون از این فناوری برای امحای زباله استفاده کرده‌اند، بپردازیم.
اگرچه فناوری بازیافت زباله با روش پلاسما نسبتاً جدید است، اما بخاطر توانمندی این فناوری، علاقه زیادی به آن وجود دارد و کارخانه‌هایی در سراسر جهان بر پایهٔ این تکنولوژی تأسیس شده‌اند ولی با وجود پتانسیل بالای این فناوری هنوز هم تعداد این کارخانه‌ها کم است. متاسفانه در ایران هم توجهی به این موضوع نشده است. در اینجا به چند مورد از این کارخانه‌های پلاسمایی امحا زباله و تولید برق اشاره می‌کنیم.
یکی از نخستین کارخانه‌های پلاسمای امحای زباله در سویندون انگلیس ساخته شد و از سال 2007 توسط تیمی به نام Advanced Plasma Power (APP) اداره می‌شود. طبق برنامه آنها، این کارخانه از شرایط ظاهری و محیطی، شگفت‌آور است: هم اندازهٔ یک زمین فوتبال، بسیار شبیه به یک کارخانه یا یک انبار معمولی است و با یک دود نسبتاً کمی که تنها 10 متر (33 پوند) از پشت بام آن بالا می‌رود.
این راکتور می‌تواند 150،000 تن زباله‌های معمولی خانگی و تجاری را در سال امحا کند و 98 درصد زباله‌ها را که به محل دفن زباله می‌آید، از بین ببرد. این کارخانه انرژی کافی برای 17.500 خانه تولید می‌کند. اگرچه می‌توان کارخانه‌های بسیار بزرگ‌تری نیز ساخت، اما از نظر زیست محیطی و اقتصادی ساخت و ساز کارخانه‌های کوچک جهت استفاده در جوامع محلی مناسب‌تر است.
تیم APP همزمان با پروژه فوق، ساخت کارخانه دیگری با ظرفیت 6 مگاواتی در بیرمنگام انگلیس را آغاز کرد. خروجی این کارخانه به اندازه سه توربین بادیست، اما هنوز هم تولید کمی نیرو دارد: بطوری‌که به 300 سایت پلاسما مانند این نیاز دارد تا به اندازه یک نیروگاه بزرگ ذغال سنگ بخار قدرت داشته باشد!
آمریکای شمالی
در ایالات متحده آمریکا، شرکت InEnTec به مدت دو دهه کارخانه‌های پلاسما در مقیاس کوچک را راه اندازی کرده است و اکنون دارای سایت‌هایی در ایالت واشنگتن، نوادا و اورگان است.
نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) نیز علاقه زیادی به کاهش زباله‌های تولید شده در مناطق جنگی دارد. این سازمان در چند سال گذشته یک نمونه اولیه کارخانه را در پایگاه نیروی هوایی میدانی هورلبورت در فلوریدا راه اندازی کرده است.
APP مستقر در بریتانیا در سال 2014 قراردادی را برای ساخت چند کارخانه 20 مگاواتی در همیلتون، انتاریو، کانادا بدست آورد که تخمین زده می‌شود انرژی کافی را برای 17،000 خانه فراهم کند.
Plasco (از اوتاوا) و Ze-Gen (از بوستون) سرمایه‌گذاری زیادی در فن‌آوری‌های پلاسما کردند اما وقتی تلاش می‌کردند تا آنها را تجاری کنند، دچار مشکلاتی شدند. پلاسکو با مشکلات جدی اقتصادی روبرو شد و Ze-Gen با مخالفت شدیدی برای تأسیس کارخانه پلاسمایی مواجه گردید.
آسیا
احتمالاً تعداد بیشتری از کارخانه‌های پلاسما در آسیا نسبت به سایر نقاط جهان وجود دارد. به عنوان مثال شرکت InEnTec فناوری خود را به تایوان، ژاپن و مالزی فروخته است. در چین، شرکت ووهان کیدی ( Wuhan Kaidi) اولین نمونه از این نوع کارخانه را در سال 2013 با مشارکت شرکت آمریکایی Westinghouse Plasma و شرکت کانادایی AlterNR در شانگهای آغاز کرده است.
شرکت کانادایی AlterNRG همچنین به ساخت کارخانه‌هایی در یکی از شهرهای هند و دو شهر دیگر در ژاپن کمک کرده است.
