فناوری نانو می‌تواند امکان استفاده از هزاران هکتار زمینی که قبلاً ساخت نیروگاه بادی در آنجا ممنوع شده بود را فراهم کند و پتانسیل تولید برق سبز را در سطح جهان افزایش دهد. یک پلیمر اصلاح‌شده با نانولوله گرافن که اخیراً تولید شده است، یک فناوری دگرگون‌ساز است که می‌تواند تداخل راداری در نیروگاه‌های بادی را که به چالشی بزرگ در صنعت انرژی تجدیدپذیر تبدیل شده است را حل کند.
سهم انرژی باد در تولید برق در سراسر جهان در حال افزایش است و به کاهش شدید انتشار کربن‌دی‌اکسید کمک می‌کند. اما در کنار مزایای غیرقابل‌انکار، انرژی باد با یک مشکل جدی رو به رو است. توربینهای بادی می‌توانند سبب تداخل در سیستمهای رادار و دیگر سیستمهای ناوبری شوند و این امر از طریق "کلاتر" ردیابی هواپیماها را برای کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی دشوار می‌سازد. این مشکل باعث ایجاد ممنوعیت‌های بسیاری در ساخت نیروگاه‌های بادی در مناطقی با ترافیک شدید هوایی شده است. در برخی از کشورها، بیش از ۶۰ درصد کل منطقه برای ساخت نیروگاه‌های بادی ممنوع اعلام شده است و ظرفیت‌های بالقوه انرژی تجدیدپذیر در این مناطق مغفول مانده است.
توسعه‌دهندگان شرکت انگلیسی فناوری‌های کاربردی ترلبورگ (Trelleborg Applied Technology) که در زمینه راه‌حل‌های مهندسی مواد تخصص دارند، با استفاده از نانولوله‌های گرافنی (که به عنوان نانولوله‌های کربنی تک‌دیواری نیز شناخته می‌شوند) راهی برای حل این مسئله پیدا کرده‌اند. دکتر آدام نوین، رئیس نوآوری شرکت فناوری‌های کاربردی ترلبورگ، گفت: "ما می‌دانیم که مشکل، سطح مقطع راداری بزرگ توربین است، بنابراین اگر بتوانیم آن را کاهش دهیم، کلاتر را حذف و مشکل تداخل راداری را حل می‌کنیم. به منظور کاهش آن، ما از نانولوله‌های کربنی تک‌دیواره استفاده می‌کنیم و نانوکامپوزیتی را تولید می‌کنیم که بیش از 99 درصد موج برگشتی رادار را جذب می‌کند تا جسم پوشش داده شده را "مخفی" کند که این امر ردیابی هواپیماها و مشاهده طوفان‌ها را بسیار آسان‌تر می‌کند."
علاوه بر توانایی نانولوله‌ها در جذب مؤثر امواج، آنها موجب می‌شوند تا مواد جدید بسیار نازک باشند. توسعه‌دهندگان تاکید می‌کنند مواد جاذب در صورت عدم استفاده از نانولوله‌ها چندین سانتی‌متر ضخامت دارند، اما آنها موفق شدند ضخامت این مواد را به میلی‌متر کاهش دهند و در نتیجه یک نانوپلیمر فوق‌العاده سبک به دست آورند. در این ماده جاذب جدید از نانولوله‌های گرافن تولید شده توسط شرکت اوسی‌اس‌آی‌ای‌ال (OCSiAl) استفاده می‌شود.
این محصول تنها در مدت ۱۰ ماه از طریق یک چرخه کامل توسعه، از تحقیقات اولیه به یک راهکار مقیاس‌پذیر رسیده است. این ماده جاذب جدید را می‌توان برای کاربردهای مختلف (در وسایل ارتباط از دور، خودرو، تجهیزات الکترونیکی و آنتن)، که در آن مقررات سختگیرانه‌ای در رابطه با تداخل الکترومغناطیسی و انتشار فرکانس رادیویی سرگردان (stray) اعمال می‌شود، مورد استفاده قرار داد.
