فعالیت‌های توسعه فناوری نانو در کشور از سال 1379 آغاز شد و با تصویب سند اول توسعه فناوری‌نانو (1393-1384) با عنوان «سند راهبرد آینده» در هیئت دولت در مرداد 1384، این فعالیت‌ها نظام‌مند شده و شتاب گرفت. در اردیبهشت 1385، شورای عالی انقلاب فرهنگی در پانصد و هشتاد و دومین جلسه خود، ضمن تأکید بر اجرای دقیق «سند راهبرد آینده»، سیاست‌ها و راهبردهای توسعه و ارتقای این فناوری در کشور را تصویب کرد. در طی سال‌های اجرای سند راهبرد آینده (1393-1384) و بر اساس ارزیابی‌های راهبردی و یک‌ساله، سه سند تکمیلی نیز تدوین شد.
سند ده ساله دوم توسعه فناوری‌نانو (1404-1394) با توجه به ارزیابی‌های راهبردی، گزارش‌های عملکرد سالانه و بازخوردهای حاصل از اجرای آن، تدوین شده است. در این سند تلاش شده تا اهداف و نحوه دستیابی به آنان به‌گونه‌ای به‌روزرسانی شود که حرکت پیش‌گامانه کشور در عرصه این فناوری نوظهور، به صورت شتابان تداوم داشته باشد. بر این اساس، رویکرد کلی حاکم بر سند اول که ناظر بر توسعه و تربیت سرمایه انسانی و تأمین زیرساخت‌های توسعه این فناوری بود، به رویکردهایی از قبیل دستیابی به مرجعیت علمی نانو در جهان، توسعه فناوری‌های کلیدی، استقرار سیستم نانونماد، ایجاد و ارتقای صنایع نانو و توسعه بازار این فناوری ارتقا یافته است. بنابراین در سند ده ساله‌ی دوم توسعه فناوری‌نانو، ارتقای اقتدار علمی کشور، توسعه صنعت و بازار نانو با نگاه صادراتی و نقش‌آفرینی این فناوری در تولید ثروت و بهبود کیفیت زندگی هدف‌گیری شده است. اهدافی که لازمه‌ی دستیابی به آنها، حفظ ویژگی‌های مثبت و مناسب این حرکت تا به امروز، قانع نشدن به پیشرفت‌های موجود و تلاش و حرکت جهادی و با برنامه در راه رسیدن به قله‌هاست.