فناوری نانو با ذراتی که چندین هزار بار کوچک‌تر از موی انسان است، سروکار دارد و در حوزههای مختلفی مانند دارورسانی و آزمونهای تشخیصی مورداستفاده قرار میگیرد.
اوایل سال 2018، گروهی از محققان هندی روش سادهای برای استخراج نانوذرات از شکر دانهریز ابداع کردند. آنها اثبات کردهاند که میتوان از این نانوذرات به‌عنوان حسگر جهت تشخیص ذرات سرب در آب استفاده نمود.
در سالهای اخیر، دانشمندان به دنبال منابع "سبز" برای تهیه نانوذرات هستند. نانوذرات کربندات از پوست لیمو، آب موز و پوست پرتقال مشتق شدهاند که به‌طور معمول این نانوذرات را با روشهای فیزیکی از گرافیت یا نانولولههای کربنی به دست میآورند.
یک گروه تحقیقاتی در دانشگاه کالیکوت موفق به تولید کربنداتها از ذرات شکر شدهاند. برای این کار، ابتدا شکر در دمای بالا (150 درجه سانتی‌گراد) ذوب شد، سپس با محلول آمونیاک رقیق شد و بعد از آن به مدت چند دقیقه در معرض ماکروویو قرار گرفت و در آخر بعد از صاف کردن، برای به دست آمدن نقاط کوانتومی حاوی کربن، نمونه سرد شد.
محققان از این نانوذرات برای سنجش حضور یونهای فلزی مختلف (کادمیوم، جیوه، مس، سرب، آهن، پتاسیم، آلومینیوم، نیکل، سدیم، کبالت، کروم، منیزیم، کلسیم و روی) استفاده کردند و در نهایت متوجه شدند که این نقاط کربنی تنها در حضور یونهای سرب رسوب میکنند. جالب توجه است که این نقاط زمانی باعث تشکیل رسوب میشوند که سطح سرب بالاتر از 14 بخش در بیلیون (ppb) باشد و این میزان از سرب مقدار مجاز اعلام شده در آب از سوی سازمان حفاظت از محیط‌زیست ایالت متحده میباشد.
دکتر رنوکا، رهبر این تیم تحقیقاتی عنوان کرد که "سرب شایعترین یون فلزی سنگین در آب است که سبب ایجاد مشکلات وخیمی در مغز و سیستم عصبی میشود. همچنین باعث بروز مشکلات مختلف دیگری در سلامتی مانند فشار خون بالا، التهاب دستگاه گوارش و غیره میگردد. این روش کم هزینه و ساده در موارد فراوانی میتواند برای ارزیابی یونهای سرب موجود در آب آشامیدنی مورداستفاده قرار گیرد."
با اهمیتی که سهولت، نوع سنتز و هدف این پروژه دارد میتوان انتظار استقبال فراوانی از این پژوهش در سطح جهانی داشت. ما نیز میتوانیم از این دستاورد به‌عنوان یک حسگر سرب، به‌ویژه در مراکزی که این ماده مورداستفاده قرار میگیرد و یا در سنجش آب در شرایط غیرعادی و غیرشهری استفاده کنیم.
