در صنعت نساجی فرایندهای متعددی شامل آهارگیری و فرایندهای تکمیلی چون آبدوست، ضد آب، آنتی باکتریال و ضد آتش کردن بر سطح منسوجات انجام می گیرد. در حال حاضر، در رو ش های مرسوم طی این فرایندها حجم زیادی از مواد شیمیایی، آب و انرژی استفاده می شود که علاوه بر آ نکه بار مالی بالایی را بر واحدهای صنعتی تحمیل می کند، به بحران انرژی و محیط زیست نیز دامن می زند. استفاده از مواد شیمیایی و مصرف آب، تولید فاضلاب آلایند های را به دنبال خواهد داشت که به لحاظ اثرات زیست محیطی و سلامت انسان از حساسیت ویژ های برخوردار است. همچنین فرایند خش کردن و مصرف انرژی پس از انجام فرایندهای نساجی از عوارض رو شهای مرسوم مبتنی بر آب محسوب می شوند. در کنار تمام این مسائل، بهبود خواص سطحی منسوجات با استفاده از مواد شیمیایی علاوه بر سطح آ نها، عمق ماده و خواص مکانیکی ماده مانند استحکام آن را نیز تحت تأثیر قرار می دهد.
کاربردهای فناوری پلاسمای سرد در صنعت نساجی
با گسترش رو به رشد تجهیزات فشار اتمسفری و تمایل فزاینده شرکتها برای به کارگیری پلاسما در محیط غیر خلاء در آینده نزدیک، نگرانی استفاده از سیستمهای گرا نقیمت تحت خلاء و پردازش منسوجات در خارج خط مرتقع خواهد شد. ملاحظات اقتصادی مربوط به استفاده از روشهای پلاسمایی نیز نشان می دهد که در مقیاس صنعتی به کارگیری روشهای پلاسمایی اتمسفری کاملا مقرون به صرفه خواهد بود.
