از آنجاییکه عمده استخراج مواد معدنی در کشورهای استرالیا و شیلی انجام شده ولی سود کلانی به جیبِ سایر کشورها میرود، لذا این کشورها برنامه گستردهای را برای تولید باتری اختصاص دادهاند.
در این میان، رقابت شرکتهای تسلا و سامسونگ و سایر شرکتهای بزرگ برای تأمین لیتیوم لازم برای باتری‌های خودروهای الکتریکی فرصت منحصر بفردی را برای دو کشور تأمینکننده این مواد فراهم کرده تا استخراج بیشتری از منابع طبیعی خود داشته باشند.
در همین راستا کشورهای استرالیا و شیلی در جستجوی منابع لیتیوم هستند تا از چرخهای که آنها را برای دههها به عنوان دو کشوری که منابع آهن و مس خود را استخراج کرده و به خارج کشور میفرستند، رها کند. تقریباً سه چهارم لیتیوم دنیا از معادن موجود در استرالیا و دریاچههای شیلی بدست میآیند. این کشورها امیدوارند تا کارخانههایی را برای ساخت باتری بسازند و مقدمات بومیسازی این فناوری را فراهم کنند.
استرالیا به عنوان بزرگترین تأمینکننده سنگ معدن آهن میلیاردها تن از مواد خام را از دهه 1960 به کارخانههای ژاپن و چین ارسال کرده و شیلی که بزرگترین منبع مس جهان را در اختیار دارد، نیمی از محمولههای خود را به صورت نیمه پالایش‌شده صادر میکند.
بر اساس پیشبینی مؤسسه بلومبرگ نیاز به باتری‌های لیتیوم یون تا سال 2030 تا 10 برابر افزایش مییابد. در این میان کشورهای استرالیا و چین خواهان آن هستند تا با تکیه بر منابع مواد خام باتری، نقش بیشتری را در زنجیره ارزش باتری ایفا نمایند. اولین مرحله در این زنجیره تصفیه مواد خام باتری است که امرزوه غالباً در کشور چین انجام میشود. سنگهای معدنی یا منابع زیرزمینی غنی از لیتیوم در آمریکای جنوبی به صورت پودرهایی تغلیظ میشوند و به صورت لیتیوم کربنات و لیتیوم هیدروکسید تصفیه میشوند. این مواد شیمیایی در ادامه تحت فرایند با نیکل یا کبالت قرار گرفته و الکترود باتری را میسازند یا در ترکیب با برخی حلالها الکترولیت باتری را میسازند.
پیشبینی میشود که تا سال 2025 بازار مواد خام لیتیوم به ارزش 20 میلیارد دلار خواهد رسید. همچنین 43 میلیارد دلار برای محصولات تصفیهشده و 424 میلیارد دلار برای سلهای باتری بر اساس مطالعهای که در سال 2018 توسط کارشناسان استرالیایی انجام شد، تخصیص مییابد.
لازم به ذکر است که سال گذشته گروههای جداگانهای از شیلی، چین و شرکت سامسونگ توافق کردند که سرمایهای بالغ بر 754 میلیون دلار را برای ساخت کارخانههای ساخت کاتد و سلهای لیتیومی در کشور شیلی تخصیص دهند. از طرفی دولت استرالیا نیز تصویب کرد که تا 5 سال سرمایهای بالغ بر 25 میلیون دلار را برای امور تحقیقات در حوزههای مختلف زنجیره ارزش باتری اختصاص خواهد داد.
در حال حاضر کشور چین اکثر منابع شیمیایی لیتیوم تصفیهشده را در اختیار دارد. البته برنامههای گستردهتری برای نقشآفرینی بیشتر وجود دارد: مثلاً در استرالیا راهکاری برای ارتقا و توسعه زنجیره ارزش اتخاذ گردیده و در شیلی نیز برنامهای برای ساخت سلهای باتری تهیه شدهاست. منتها مشکلاتی در این زمینه وجود دارد مثلاً چالشهای فناوری که بر سر راه تولید ترکیبات باتری وجود دارد ممکن است که مدیران سرمایهگذار را برای واردات باتری ترغیب کند. ضمناً باید نگرانیهای اقتصادی و زیستمحیطی را هم لحاظ کرد.
جدای از استرالیا و شیلی، کشورهای دیگری هم از قبیل آرژانتین و بولیوی در نزدیکی مرز شیلی منابع مناسبی دارند. همچنین مالی و صربستان نیز برای استخراج منابع معدنی خود برنامه ویژهای دارند و کشور روسیه که محصولات لیتیومی را برای بیش از 60 سال برای ارتقای صنعت هستهای خود تولید میکرده، سعی دارد تا سرمایه بیشتری را برای ساخت بزرگترین کارخانههای ساخت باتری‌های لیتیوم یون جذب کند و برای این هدف با کشور چین مشارکت میکند.
با این حال، همچنان نگرانیهایی درباره کاهش قیمت باتری‌های لیتیوم یون وجود دارد که شرکتهای مختلف را برای سرمایهگذاری بیشتر در این عرصه با تردید مواجه کرده است.
