طبق ادعای محققان، این ماده الکترودی در برابر تخریب و پودرشدگی مقاوم بوده و بازیابی خوبی در میزان ظرفیت نشان داده است. کشفیات آنها نشان داده که در صورت استفاده از این ماده، باتری‌های سدیم یون به طول عمری بیش از 5 سال با حتی یک مرتبه شارژ دست خواهند یافت. مزیت دیگر این ماده، فراوانی ترکیبات آن در طبیعت است؛ فلذا نسبت به باتری‌های لیتیومی که از کبالت و لیتیوم بهره میبرند از نظر اقتصادی مقرون به صرفهتر است.
ماده آندی گرافیت که در معمولاً در باتری‌های لیتیوم یون بکار میرود، تاکنون در باتری‌های ظرفیت بالای سدیمی قابل استفاده نبوده زیرا فضای کافی برای ورود و خروج یونهای سدیم در بین لایههای گرافیت وجود ندارد. بنابراین در خلال فرایندهای شارژ و دشارژ باتری افزایش حجم چشمگیری رخ داده و تخریب شدیدی در میزان ظرفیت به وقوع خواهد پیوست.
محققان تأیید کردند که مرزهای دانهای که در خلال واکنشها ایجاد میشوند، نقش کلیدی را در مقاومت در برابر پودرشدگی و فقدان ظرفیت باتری ایفا میکنند.
اغلب موادی که در باتریها استفاده میشوند، فقدان ظرفیت چشمگیری را به سبب ایجاد ساختارهای کریستالی متفاوت و انبساط حجم در قبل و بعد از وقوع واکنشهای شارژ و دشارژ متحمل میشوند. در صورتیکه ماده مس سولفید تغییر ساختار کریستالی اندکی را تجربه کرده و در نهایت مانع از پودرشدنِ ذرات میشود. بنابراین ظرفیت بالا و پایداری مناسبی را با توجه به اندازه و مورفولوژیاش نشان میدهد.
بنابراین میتوان گام مهمی را در راستای نیل به منابع انرژی کم هزینه و با ظرفیت بالا برداشت تا در آینده گزینهای جدی برای جانشینی باتری‌های لیتیوم یون معرفی کرد.
